- Βούλις
- I
(αρχές 5ου αι.). Σπαρτιάτης ευγενής. Γιος του Νικόλεω, ο Β. προσφέρθηκε, μαζί με τον επίσης ευγενή Σπερθία, να θυσιαστεί για την πατρίδα του. Όταν ο βασιλιάς των Περσών Δαρείος έστειλε τους πρέ σβεις του να ζητήσουν γην και ύδωρ (υποταγή) από τους Σπαρτιάτες, οι τελευταίοι έριξαν τους πρέσβεις σε ένα βαθύ πηγάδι για να προμηθευτούν, όπως τους είπαν, «όση γη και ύδωρ ήθελαν». Σύμφωνα με την παράδοση, η πράξη αυτή εξόργισε τους θεούς, και ιδίως τον Ταλθύβιο, μυθικό κήρυκα του Αγαμέμνονα, που άρχισαν να βασανίζουν τη Σπάρτη με κακούς οιωνούς και θεομηνίες. Δόθηκε τότε ένας χρησμός πως η Σπάρτη θα σωζόταν αν θυσιάζονταν γι’ αυτήν εθελοντικά δύο Σπαρτιάτες. Ο Β. και ο Σπερθίας προσφέρθηκαν να πάνε στην Περσία, εκούσια θύματα για τον εξαγνισμό του άγους. Έφτασαν στα Σούσα, όπου, πριν εμφανιστούν στον Ξέρξη, διάδοχο του Δαρείου, που είχε πεθάνει στο μεταξύ, φιλοξενήθηκαν από τον στρατηγό του, Υδάρνη. Αυτός τους περιποιήθηκε και τους είπε πως αν γίνονταν φίλοι με τον βασιλιά, θα τους έκανε ηγεμόνες ελληνικής γης. Οι δύο Σπαρτιάτες τού απάντησαν τότε: «Υδάρνη, μας συμβουλεύεις χωρίς να ξέρεις τα δύο πράγματα για τα οποία μιλάς. Το να είσαι δούλος, το ξέρεις καλά, ελευθερία όμως ακόμη δεν δοκίμασες, και δεν ξέρεις αν είναι γλυκό πράγμα ή όχι. Αν τη δοκίμαζες, θα μας συμβούλευες να πολεμάμε γι’ αυτήν, όχι μόνο με δόρατα, αλλά και με πελέκεις». Κατόπιν, τους οδήγησαν στον Ξέρξη κι εκείνοι αρνήθηκαν να τον προσκυνήσουν, λέγοντας μόνο πως είχαν έρθει για να τιμωρηθούν για τον φόνο των κηρύκων. Ο Ξέρξης όμως έδειξε μεγαλοφροσύνη και τους άφησε ελεύθερους. Έτσι, η οργή του Ταλθύβιου κόπασε για λίγο, αργότερα όμως ανανεώθηκε και όταν οι Λακεδαιμόνιοι έστειλαν ως πρέσβεις στην Ασία, το 430 π.Χ., τον Νικόλα, γιο του Β., και τον Ανήριστο, γιο του Σπέρθιου, οδηγήθηκαν με προδοσία στην Αττική, όπου θανατώθηκαν από τους Αθηναίους.IIΑρχαία πόλη της Φωκίδας, που την ίδρυσαν άποικοι Δωριείς και ο μυθικός Βούλων. Βρισκόταν στον Κορινθιακό κόλπο. Οι κάτοικοί της ασχολούνταν με την αλιεία κοχυλιών, από τα οποία κατασκεύαζαν κόκκινο χρώμα για βαφή. Στην πόλη βρισκόταν το ιερό του θεού Μεγίστου, που πολλοί τον ταυτίζουν είτε με τον Δία είτε με φοινικική θεότητα.
Dictionary of Greek. 2013.